'Ετσι ή αλλιώς, η ταινία άρεσε...
Η μουσική μας rock, αλλά ο κινηματογράφος μας αυτή την εβδομάδα soul.. και όχι σόλο, αλλά Soul.. Kitchen!
Την ακούσαμε, την είδαμε και σχεδόν τη γευτήκαμε..
Είναι η νέα ταινία του Φατίχ Ακίν, του ανερχόμενου ταλέντου της Τουρκίας που αγαπάει ιδιαίτερα και γι' αυτό δεν χάνει ευκαιρία να επισκεφτεί τη Θεσσαλονίκη. Αυτή τη φορά είχε ξεχωριστό λόγο, καθώς η ταινία του ήταν αυτή που άνοιξε την αυλαία του 50ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Γούρι; Μάλλον, γιατί απ' ό,τι φαίνεται η ταινία δεν πάει κι άσχημα..
Γνωστός στο φιλοθεάμον ελληνικό κοινό από τις ταινίες του "Η Άκρη του ουρανού" και "Μαζί ποτέ", το 2009 επανέρχεται με μια ταινία διαφορετική από τις υπόλοιπες. Αυτή τη φορά 'πρωταγωνιστούν' το χιούμορ, οι έξυπνοι διάλογοι και μια όρεξη για ζωή που δεν τελειώνει ποτέ. Μια κωμωδία με εξελισσόμενη αφήγηση και μια πλοκή γεμάτη ανατροπές που περιστρέφεται γύρω από ένα εστιατόριο και διαδραματίζεται στις γοητευτικά αναδεικνυόμενες industrial περιοχές του Αμβούργου.
Ο τίτλος προήλθε από την πραγματική ταβέρνα που έχει ο πρωταγωνιστής της ταινίας στο Αμβούργο ή από το τραγούδι των Doors; Οι απόψεις διίστανται.. Το τραγούδι των Doors όμως διατηρεί πάντα την αξία του και είναι πάντα έτοιμο να γαργαλίσει τα ακουστικά μας νεύρα..
