Το ροκ είναι και πολιτική στάση. Και η Δέσποινα Γερασιμίδου,αφού είδε την ταινία,βουτάει στα βαθιά...
Αν θεωρήσουμε ότι το ροκ είναι, εκτός από μουσικό ρεύμα, και στάση ζωής και επομένως κοινωνική έκφραση και άρα σαφώς και πολιτική, η πρώτη ταινία αυτής της ομάδας δε θα μπορούσε να είναι παρά πολιτική.
Ο Μάικλ Χάνεκε, δημιουργός ταινιών που άφησαν ξεχωριστό στίγμα στον κινηματογράφο, όπως ‘Η Δασκάλα του πιάνου' ή ‘Ο Κρυμμένος’ είναι μάλλον ευχαριστημένος με την απόδοση της καινούριας του ταινίας, ‘Λευκή Κορδέλα’, μιας και το 2010 τον βρήκε να γιορτάζει πάνω από το αγαλματίδιο του Χρυσού Φοίνικα και μάλλον δικαίως.
Ένα σενάριο, χίλια νοήματα. Μία σκηνογραφία, χιλιάδες εικόνες.
Η ιστορία της ταινίας διαδραματίζεται σε ένα χωριό στα βόρεια της Γερμανίας, γύρω στο 1913, οι κάτοικοι του οποίου πλάθουν με τις πράξεις τους το κοινωνικό και ψυχολογικό υπόβαθρο της ανθρώπινης συμπεριφοράς λίγο πριν ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος. Οι πράξεις τους επιβεβαιώνουν τη γενική αρχή της ταινίας, ότι η αλήθεια έχει δύο όψεις, την ατομική-προσωπική από τη μία και τη συλλογική-κοινωνική από την άλλη, ένα δίπολο που συναντάται διαρκώς στην ταινία αυτή. Έξυπνες ανατροπές στη συνεχόμενη, κατά τ' άλλα, αφήγηση της ταινίας κάνουν την καρδιά σου να χτυπά δυνατά καθ’ όλη τη διάρκειά της, ενώ η ασπρόμαυρη κόπια της δίνει την αίσθηση ότι παρακολουθείς ταυτόχρονα δύο ιστορίες, μία άσπρη, καθαρή που τα λέει όλα και μία μαύρη, βρώμικη και σκοτεινή που σου κρύβει πολλά.. Όπως το άσπρο και το μαύρο συνθέτουν υποχρεωτικά μαζί το ασπρόμαυρο, έτσι και οι δύο αυτές ιστορίες αλληλοσυμπληρώνουν η μία την άλλη και δημιουργούν μία τρίτη ιστορία, αυτή που βλέπουμε, την ολοκληρωμένη.
Προσωπικά, μονάχα από τον τίτλο της ταινίας και χωρίς να έχω ενημερωθεί για αυτήν, όχι μόνο δεν μπορούσα να καταλάβω τί θα δω, αλλά δυσκολευόμουν και να συσχετίσω την εικόνα μιας λευκής κορδέλας με την προσωπική μου ζωή και τις οικείες μου εικόνες. Σκεφτόμουν ότι η μόνη λευκή κορδέλα που είχα δει τελευταία φορά ήταν, όταν εκείνη η καλή κυρία σε γνωστό ζαχαροπλαστείο της Αθήνας μου τύλιγε το κουτί με το μιλφέιγ που είχα αγοράσει προς κατανάλωση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από τότε που κατανάλωσα τη ‘Λευκή Κορδέλα’, ο συνειρμός που θα κάνω θα είναι πολύ διαφορετικός και σίγουρα ασπρόμαυρος και διττός….
Δέσποινα Γερασιμίδου
Για να διαβάσετε το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στον Rockarolla, πατήστε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου